Een lichaam dun als lijnen, getekend door de tijd,
Een silhouet dat buigt, maar nooit bezwijkt.
Het draagt een last die niemand ziet,
Een stille strijd, een verborgen verdriet.

​

Toch straalt het kracht, in al zijn pracht,
De schoonheid van vallen, en weer op kracht.

​

Wie kijkt, wie ziet, wie voelt het mee?
De last die onzichtbaar is, maar altijd weegt.