Eenzaamheid is geen last, maar zijn kracht,

een keuze gemaakt in de stilte van de nacht.

De wind van Knokke fluistert, maar dringt niet aan,

hij blijft stevig, zijn eigen weg te gaan.

 

Hier, boven zand en zee vindt hij zijn rust,

geen gezelschap nodig, geen leegte bewust.

Alleen, maar vol, trots op wie hij is,

zijn eenzaamheid is vrede, geen gemis.